Rondje van 95
95 kilometer door weer en wind, dan leer je je megafiets wel kennen. Vandaag de route Valkenswaard - Tilburg - Eindhoven - Valkenswaard. Mooi rondje dus en ja, met een fiets die gemiddeld 35 rijdt, kun je dus op die manier heel effectief bewegen. Sturen - wat op zo'n zware fiets van onbuigzaam carbon nog best een kunst is - gaat inmiddels ook soepel: het is meer een kwestie van in de bocht hangen dan echt je stuur gebruiken. Extra handicap vandaag waren wel de bevroren wegen; elk bochtje was een avontuur.
De verbazing over het vermogen van deze fiets is nog niet verdwenen. Wow, wat is het lekker om bijvoorbeeld op de lange lege rechte weg tussen Vessem en Middelbeers even flink door te knallen. Fijn ook dat ik een exemplaar met een rekje heb gekregen: nu kan ik gewoon mijn laptop en andere spullen achterop meenemen. Maar buiten de hagel, regen en niet te vergeten de bevroren fietspaden in de ochtend, werden er ook een paar minpunten van deze fiets duidelijk. De meest opvallende:
- Autoverkeer heeft werkelijk geen idee van wat deze fiets kan. Auto's die me net hebben ingehaald en vervolgens rechtsaf draaien denken nog makkelijk voor me langs te kunnen maar ik moet dan vol in de remmen. Ook auto's die 'mijn' weg opdraaien schatten telkens verkeerd in hoe ver ik weg ben. Ik kan me, kortom, na een paar dagen op dezee-bike heel goed verplaatsen in de argumenten van andere weggebruikers om deze fietsen van de fietspaden te weren.
- Schoolverkeer en andere fietsers: ik mag er eigenlijk niet over klagen want hey, ik zit op hún speelveld. Maar irritant is het wel dat je omgeven wordt door fietsers die (net als ik zelf vorige en volgende week) hoogstens 20 rijden, maar meestal rond de 10 k/u blijven. Ze vullen het fietspad op een manier die niet past bij het e-bike-gebruik. Opnieuw: ik kan me inmiddels alle discussies voorstellen. Wie een e-bike heeft in Amsterdam is vermoedelijk niet te benijden.
- En eentje van de fiets zelf: de heenweg naar Tilburg (42 kilometer) was net te lang om het op een volle accu uit te houden. De laatste twee kilometer moest ik het dus helemaal op eigen kracht doen. Oké, ik had wind tegen en het licht stond een groot deel van de rit aan, maar ik heb niet eens in de hoogste standen (4 of 5) gefietst. Meestal reed ik op 2 of 3. Dat betekende dat ik op mijn afspraak in Tilburg mijn gastheer vriendelijk moest verzoeken om mijn fiets binnen te mogen zetten en daar op te laden. Toen mijn afspraak na een uur achter de rug was, was die fiets natuurlijk nog niet eens halfweg opgeladen. Nog maar anderhalf uur extra daar gebleven dus en de eerste vervolgafspraak in Eindhoven afgezegd. Kortom: daar had ik niet op gerekend. Dat betekent dat deze fiets niet handig is voor iemand die door de dag van plek naar plek moet. Wie alleen 's morgens en 's avonds een keer heen en terug gaat, heeft - mits de fiets tussendoor bijgeladen kan worden - geen probleem.
Nu eerst even de modder van de dag afspoelen. Van de fiets, maar ook van mezelf. Man, wat was het een pokkeweer.
-
De verbazing over het vermogen van deze fiets is nog niet verdwenen. Wow, wat is het lekker om bijvoorbeeld op de lange lege rechte weg tussen Vessem en Middelbeers even flink door te knallen. Fijn ook dat ik een exemplaar met een rekje heb gekregen: nu kan ik gewoon mijn laptop en andere spullen achterop meenemen. Maar buiten de hagel, regen en niet te vergeten de bevroren fietspaden in de ochtend, werden er ook een paar minpunten van deze fiets duidelijk. De meest opvallende:
- Autoverkeer heeft werkelijk geen idee van wat deze fiets kan. Auto's die me net hebben ingehaald en vervolgens rechtsaf draaien denken nog makkelijk voor me langs te kunnen maar ik moet dan vol in de remmen. Ook auto's die 'mijn' weg opdraaien schatten telkens verkeerd in hoe ver ik weg ben. Ik kan me, kortom, na een paar dagen op dezee-bike heel goed verplaatsen in de argumenten van andere weggebruikers om deze fietsen van de fietspaden te weren.
- Schoolverkeer en andere fietsers: ik mag er eigenlijk niet over klagen want hey, ik zit op hún speelveld. Maar irritant is het wel dat je omgeven wordt door fietsers die (net als ik zelf vorige en volgende week) hoogstens 20 rijden, maar meestal rond de 10 k/u blijven. Ze vullen het fietspad op een manier die niet past bij het e-bike-gebruik. Opnieuw: ik kan me inmiddels alle discussies voorstellen. Wie een e-bike heeft in Amsterdam is vermoedelijk niet te benijden.
- En eentje van de fiets zelf: de heenweg naar Tilburg (42 kilometer) was net te lang om het op een volle accu uit te houden. De laatste twee kilometer moest ik het dus helemaal op eigen kracht doen. Oké, ik had wind tegen en het licht stond een groot deel van de rit aan, maar ik heb niet eens in de hoogste standen (4 of 5) gefietst. Meestal reed ik op 2 of 3. Dat betekende dat ik op mijn afspraak in Tilburg mijn gastheer vriendelijk moest verzoeken om mijn fiets binnen te mogen zetten en daar op te laden. Toen mijn afspraak na een uur achter de rug was, was die fiets natuurlijk nog niet eens halfweg opgeladen. Nog maar anderhalf uur extra daar gebleven dus en de eerste vervolgafspraak in Eindhoven afgezegd. Kortom: daar had ik niet op gerekend. Dat betekent dat deze fiets niet handig is voor iemand die door de dag van plek naar plek moet. Wie alleen 's morgens en 's avonds een keer heen en terug gaat, heeft - mits de fiets tussendoor bijgeladen kan worden - geen probleem.
Nu eerst even de modder van de dag afspoelen. Van de fiets, maar ook van mezelf. Man, wat was het een pokkeweer.
-
Reacties
Een reactie posten